اگر شهرهای مختلف جهان بر اساس تعداد شورش‌های خیابانی دسته‌بندی شوند بدون شک پایتخت یونان در رده‌های اول جای خواهد داشت. اتحادیه‌های کارگری در اعتراض به سیاست‌های اقتصادی دولت این کشور هر چند وقت یک‌بار درخواست اعتصاب عمومی می‌کنند اما این اعتراض‌های آرام در بسیاری از موارد به خشونت کشیده می‌شود. پلیس یونان معمولا با این معترضان ماسک زده، با شلیک گاز اشک‌آور و بازداشت مقابله می‌کند. اکنون یونان باید منتظر موج جدیدی از شورش در این کشور باشد. قرار است به‌زودی بخش دیگری از طرح ریاضت اقتصادی در این کشور اجرا شود که بدون شک باعث اعتراض‌های گسترده مردم می‌شود. از اول ماه سپتامبر(کمتر از ۲هفته دیگر) مالیات فروش بسیاری از کالاها و خدمات افزایش خواهد یافت. بدون شک یونان روزهای ناآرامی را بار دیگر پیش‌رو دارد.
ایتالیا: سیاستمداران ایتالیا هم باید با مشکلات اقتصادی این کشور، نگران شروع قریب‌الوقوع ناآرامی و تظاهرات در خیابان‌ها باشند. لیگ دسته A فوتبال این کشور که در سال‌های گذشته عامل بسیاری از شورش‌های خیابانی بوده در ۲۷آگوست آغاز می‌شود و همین مسئله می‌تواند از همین حالا باعث دلهره نیروهای امنیتی باشد. البته این مشکل جدیدی نیست و در سال‌های اخیر همیشه لیگ فوتبال این کشور با گسترش ناآرامی‌ها و اعتراض‌ها همراه بوده است. آمارها نشان می‌دهد در فصل فوتبال ۲۰۱۰ ۲۰۰۹- میزان شورش‌ها در زمان مسابقات فوتبال این کشور ۱۸درصد افزایش داشته است که رقم قابل توجهی به حساب می‌آید. البته فوتبال هم در اینجا مانند شورش‌هایی که در انگلیس اتفاق افتاد تنها یک بهانه است. اعتراض‌ها از سوی جوانانی در این کشور صورت می‌گیرد که از آینده خود ناامید هستند و تعداد زیادی از آنها شغل مناسبی ندارند. استادیوم‌های فوتبال ایتالیا تنها جایی است که جوانانی از طبقات پایین‌تر می‌توانند دور هم جمع شوند و همین مسئله شعله اعتراض‌ها را روشن می‌کند. فاصله طبقاتی در ایتالیا هم بسیار زیاد شده و سیلویو برلوسکنی، نخست‌وزیر این کشور تحت انتقادهای شدید قرار دارد. رسانه‌های ایتالیا به همین خاطر به جوانان معترض این کشور لقب «نسل گمشده» را داده‌اند.
آلمان: دیگر همه می‌دانند که مناطق مختلف آلمان معمولا هر سال در روز یک می(روز جهانی کارگر) شاهد درگیری‌های گسترده نیروهای امنیتی و معترضان است. در شورش‌های خیابانی به‌ویژه در مناطقی از برلین و هامبورگ خودروها توسط معترضان به آتش کشیده می‌شود و حمله به بانک‌ها کار را به دخالت خشن پلیس می‌کشاند. معمولا هزاران مامور پلیس در این روز در آماده‌باش به سر می‌برند. با وجود این مقام‌های دولتی آلمان اعتقاد دارند در کشورشان شورش‌هایی به وسعت آنچه در انگلیس اتفاق افتاد رخ نخواهد داد. مسئولان پلیس این کشور اما عقیده دیگری دارند. رینر وندت، رئیس اتحادیه پلیس آلمان در این باره می‌گوید: در حال حاضر ما شاهد وجود انرژی بالقوه انجام جرم در هنگام شورش‌های خیابانی در بخشی از جمعیت خود هستیم. این مسئله ناشی از، از هم‌گسیختگی فرهنگی و اجتماعی است.
فرانسه: کسی وجود ندارد که شورش‌های خیابانی سال۲۰۰۵ در فرانسه را به یاد نیاورد. در آن سال پس از کشته شدن 2نوجوان به دست نیروهای پلیس ابتدا سطل‌های زباله و خودروها به آتش کشیده شدند اما طولی نکشید که دامنه حملات معترضان به فروشگاه‌ها و حتی مدارس کشیده شد. جرقه اولیه این ناآرامی‌ها از حومه فقیرنشین پاریس زده شد اما بعد دامنه آن، شهرهای دیگر را هم فراگرفت. تا پایان این شورش‌ها چندین منطقه در فرانسه شاهد ناآرامی بودند. شدت اعتراض‌ها به حدی بود که ژاک‌شیراک، رئیس‌جمهور وقت فرانسه در ۸نوامبر آن سال در این کشور وضعیت فوق‌العاده اعلام کرد. نرخ بیکاری در این کشور اکنون بیش از ۱۷درصد است. این نرخ در مناطق فقیر فرانسه به ۵۰درصد می‌رسد.
اسپانیا: این کشور با داشتن نرخ بیکاری ۲۱درصد بالاترین نرخ بیکاری را در میان کشورهای اتحادیه اروپا دارد. بیش از 9/4میلیون نفر در این کشور بیکار هستند و مشکلات اقتصادی این کشور عامل اصلی گسترش ناآرامی‌ها به حساب می‌آید. در ماه‌های گذشته شهرهای مختلف اسپانیا ازجمله مادرید، پایتخت این کشور شاهد تظاهرات معترضان بوده است. مخالفان سیاست‌های اقتصادی دولت در ماه می میدان مرکزی «پوئرتا دل‌سول» شهر مادرید را با الگوبرداری از انقلاب مردم مصر به تصرف خود درآوردند. هر چند این میدان اکنون به صورت موقت خالی شده است اما گروه‌های مخالف وعده داده‌اند که تظاهرات گسترده خود را در ۲۵سپتامبر و ۱۵اکتبر برگزار می‌کنند.
